Özlem duyduğumuz her şeyin katili bizleriz aslında

Hepimizin içinde eskiye yönelik bir özlem duygusu vardır mutlaka.

Eski günlere, eski mahalleye, eski arkadaşlıklara, eski aşklara, eski bayramlara, eski gelenek göreneklere, ve eski duygulara… Ve bu değişimin bu özlemin bir sorumlusunu bir suçlusunu aramışız belki de. Ve bu suçluyu bulamamışızdır.

Ben o suçluyu buldum!!

Biz!

Eskiden oturulan ,üzerinde kestane pişirip   özlemle bahsedilen sobalı evleri ilk terk eden bizlerdik!  Özlem duyduğumuz evimizin anahtarını güvenle teslim ettiğimiz bakkalı olmayan, tüm paramızı verdiğimiz  kimsenin birbirinden haberdar olmadığı muhitleri seçen kim? Bizler.  Eskiden kol kola gezdiğimiz yüreğimizi paylaştığımız  arkadaşları ‘ nasılsın’  yerine üşenip kelimeleri  kısalttığımız bir mesaj ile   ‘’ nbr’’ ye sığdıran kim? Biz. Eskiden aylarca yolunu beklediğimiz  emek verdiğimiz aşkları şimdi  bir telefon tuşuyla bitirip   eskiyi verip saniyesinde  yeniyle değiştiren kim? Biz. Eskiden bir saat görmezsek merak ettiğimiz komşuyu bugün merak etmeyip  kemiklerini yıllar sonra evinde bulan kim? Biz. Eskiden kapı kapı dolaşarak  verdiğimiz düğün davetiyelerini şimdi sosyal medya üzerinden kime yolladığımızı bile ayırt etmeden  resmini çekip yollayan Kim? Biz.  Eskiden  kurduğumuz  bayram sofralarını bırakıp ve sevdiğimiz insanları ziyaret etmek yerine  tatil rezervasyonlarını yapan kim? Biz.  Bugün davranışlarından şikayet ettğimiz ve yukarıda saydığım durumların sebebi olarak gördüğümüz  yeni nesillere ‘’ aman gözü bir şeyde kalmasın’’ diye  doğar doğmaz bünyesinden büyük akıllı telefonları  ellerine tutuşturan kim? Yine biz….  oyüzden bugünün suçlusu ne yıllar ne zaman ne de bulunduğumuz çağ.. Bu dönemin tek suçlusu varsa oda bizleriz. O zaman  ‘’ Nerede o eski günler’’ diye sormak yerine şu soruyu soralım

‘’ Nerede o eski BİZLER’’….